ماساژ شیاتسو چیست؟

نویسنده: امیر نجاریان
این مقاله حاوی مصادیق شبه‌علم است. نویسنده صرفا به گردآوری مطالب از منابع گوناگون پرداخته، نظری در تأیید موارد شبه‌علمی و مسؤولیتی در قبال صحت و سقم آنها ندارد.

شیاتسو از سبک‌های مطرح ماساژ شرقی در دنیا و دارای شباهت‌های بسیار با ماساژ تایلندی است؛ سبکی نسبتا نوپا، برخاسته از ژاپن اما با اصالت چندصد ساله و مانند بسیاری از روش‌های طبی شرق آسیا وامدار و برآمده از طب چندهزارساله چین. طب فشاری چین (Acupressure) ـ که بر اعمال فشار بر نقاط معین در مسیر مریدین‌ها (خطوط گذرگاهی انرژی حیات در سراسر بدن) تمرکز دارد ـ سهم قابل توجهی از درمان‌های دستی شرق آسیا را به خود اختصاص داده است و در ماساژ شیاتسو نیز همچون ماساژ سنتی تایلند حضور پررنگی دارد.

سبک کهن ماساژ تویی‌نا (Tui Na) حوالی قرن هشتم میلادی از چین به ژاپن راه پیدا کرد و پس از چند قرن گسترش از قرن چهاردهم میلادی با نام آنما (Anma) به هویتی مستقل در ژاپن دست یافت. در قرن بیستم، درمانگر ژاپنی توکوجیرو نامیکوشی که ادعا می‌کرد با کمک طب فشاری توانسته بود بیماری رماتیسم را درمان کند با الهام از ماساژ آنما و گسترش و غنی‌سازی تکنیک‌های آن سبک ماساژ خود را ابداع نمود و نام شیاتسو بر آن نهاد که به معنای فشار انگشت است. او در سال 1940 آموزشگاه شیاتسو خود را تاسیس و بعدها در سال 1953 با سفر به ایالات متحده سبک ابداعی خود را به دنیای غرب معرفی نمود. طب فشاری نقش محوری در ماساژ شیاتسو ایفا کرده و به هویت این سبک گره خورده است.

نامیکوشی در بسیاری از تصاویر به جا مانده با صورتی خندان انگشت شست خود را به سوی دوربین نگه داشته است؛ حرکتی نمادین که نشان از جایگاه ویژه فشارهای نقطه‌ای به وسیله انگشت شست در ماساژ شیاتسو دارد و به نماد این سبک بدل شده است و به مخاطبانش چنین القا می‌کند که قادر است با کمک مهارت نهفته در انگشتان خود، برای آنها سلامت و نشاط به ارمغان آورد.

شیاتسودرمانگر نه تنها از نوک انگشتان بلکه از استخوان بند انگشت و آرنج و همچنین از کف دست و پا برای اجرای تکنیک‌هایش بهره می‌برد. اما طب فشاری تمام ماجرای شیاتسو نیست. درست مثل ماساژ تایلندی، کشش‌های کمکی (Assisted Stretching) بخش مهمی از ماساژ شیاتسو را به خود اختصاص داده است.

همچنین شیاتسودرمانگر ممکن است درحیطه کار بر روی مفاصل به انجام منیپولیشن (Manipulation) (تکنیک‌هایی که در اصطلاح قدیم با نام قلنج‌گیری شناخته می‌شوند) و موبیلایزیشن (Mobilization) (تکنیک‌هایی که به افزایش دامنه حرکتی مفاصل کمک می‌کنند) بپردازد. از دیگر شباهت‌های شیاتسو و تای‌ماساژ آن است که هر دو از ماساژهای خشک بوده و در حالت پایه و استاندارد، بدون استفاده از روغن و از روی لباس انجام می‌شوند.

نامیکوشی در حال شیاتسودرمانی محمد علی کلی

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *